فیلم رستگاری در شاوشنگ

رستگاری در شاوشنک (The Shawshank Redemption) به کارگردانی فرانک دارابونت یکی از برترین فیلم های تاریخ سینمای جهان است.

موضوع "امید" که در بسیاری از فیلم های سینمایی مطرح است، اما در این فیلم به صورت بسیار دقیق و متفاوتی به آن پرداخته شده است. فلسفه امید داشتن در فیلم رستگاری در شاوشنک همیشه در درون تمام افراد وجود دارد و هیچ وقت از بین نمیرود، اما باور و عقیده هریک از زندانیان زندان شاوشنگ به امید با هم متفاوت است؛

دیالوگ به یاد ماندنی موضوع کنونی میان اندی و رد برقرار است:

اندی به رد: امیدواری چیز خوبیه و امید هرگز نمی میره!

رد در جواب اندی: بذار یه چیزی بهت بگم رفیق. امید چیز خطرناکیه. امید میتونه یه آدمو دیوونه کنه.

.

همچنین به صورت آشکارا تضاد میان انزوا و رهایی را میتوان دریافت کرد. انزوا یعنی ترس از تنهایی و فردی که به صورت اجباری محکوم به تنهایی است؛ اما رهایی یعنی قبول کردن احساس تنهایی و خلوت با خویشتن است. در ابتدا اندی در انزوا بوده و پس از مدتی به انسانی خویشتن دار تبدیل میشود. 

(حدود چند هفته پیش یکی از دوستان عزیزم یک شرح و مثال بسیار زیبایی برایم آورد که مایلم آن را با شما به اشتراک بگذارم: اون گفت همش بستگی به خودت داره که چطوری به تنهایی نگاه می کنی. یه نوع تنهایی داریم که بهش میگیم انزوا. انزوا از اینجا میاد که ترک شده باشیم، یعنی محکوم به تنهایی شده باشیم، این نوع تنهایی سخته و حس خوبی نداره. و یک نوع تنهایی داریم که عزلته و خلوته. این نوع تنهایی خود خواسته است، شیرینه و حس آزادی و شکوه داره.

مثلا خلبان هایی که اولین پروازشون رو به تنهایی انجام میدن میگن solo  کردن و لفظ solo  براش میارن و از solitude میاد . یعنی به حدی رسیدن که به تنهایی میتونن بپرن و از زمین جدا بشن. خلوت گزینی همینه. یعنی قرار نیست منفرد بشیم، قرار نیست تو شادی های کوچیک و تو زندگی نباشیم که به انزوا برسیم. هنوز از گرگ به کرگدن نرسیدیم. اشاره به جمله دکتر شریعتی: چون کرگدن تنها. )

.

.

امید هرگز نمی میرد و هرآنچه خواهی در درون توست.